"Αυτός ο άνθρωπος, που δεν είναι άνθρωπος, το ξέρω, αυτός ο άγγελος ή αυτός ο δαίμονας, με συνοδεύει από την ώρα που γεννήθηκα και εγώ θέλω να μάθω το γιατί."
Τετάρτη 6 Μαΐου
13ο Δ.Σ. Χανίων
Ώρα 18.15
Λέσχη Ανάγνωσης "ΤΑΞΙΔΕΥΤΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ" |
|
Ένα έργο - ύμνος στην εσωτερική αναζήτηση του Ανθρώπου...
"Αυτός ο άνθρωπος, που δεν είναι άνθρωπος, το ξέρω, αυτός ο άγγελος ή αυτός ο δαίμονας, με συνοδεύει από την ώρα που γεννήθηκα και εγώ θέλω να μάθω το γιατί." Τετάρτη 6 Μαΐου 13ο Δ.Σ. Χανίων Ώρα 18.15
0 Comments
Την Τετάρτη στις 22 του Απρίλη θα συναντηθούμε στο 13ο Δ.Σ. Χανίων για να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας εκεί, όπου την είχαμε αφήσει για το αφήγημα του Χρόνη Μίσσιου.
Ένα απόσταγμα σοφίας και φιλοσοφίας από έναν άνθρωπο με γραμματικές γνώσεις Β Δημοτικού. Μήπως η παιδεία και η πνευματική καλλιέργεια δε συνάδει πάντα με τους ακαδημαϊκούς τίτλους και τα πτυχία; Ώρα 18.15 "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" Ένα αφήγημα 200 σελίδων, που ιστορεί όσα πέρασε και όσους γνώρισε ο συγγραφέας το μακρύ, βασανιστικό διάστημα των φυλακίσεων και των εξοριών που σημάδεψαν τη ζωή του. Το «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» είχε μεγάλη επιτυχία, έγινε σύνθημα στους τοίχους και καθιερώθηκε ως έκφραση για όσους έφυγαν προτού δουν τα όνειρά τους να διαψεύδονται. Γραφή με λόγια που καθηλώνουν τον αναγνώστη "Όπως και να'χει, προτιμώ τους ανθρώπους με τα πάθη τους και τα στραβοπατήματά τους, από κείνους τους ήσυχους και τους αποστειρωμένους" (σ.48) Λόγω 25ης Μαρτίου η προγραμματισμένη συνάντηση μεταφέρεται δύο μέρες πριν, δηλαδή τη Δευτέρα στις 23/3 στο χώρο του 13ου Δ.Σ. Χανίων στις 18.15 Ένα έργο με στοιχεία από την κλασσική λογοτεχνία. αλλά την αρχαιοελληνική δραματουργία,που σηματοδοτεί ένα νέο πνευματικό ρεύμα, όπου ο συγγραφέας παύει να ασχολείται με τα προσφιλή θέματα του 19ου αιώνα και φέρνει στο προσκήνιο θέματα από την καθημερινή ζωή και τις αμαρτίες της.
Τετάρτη 11 Μαρτίου στο 13ο Δ.Σ. Χανίων και ώρα 18.15 Η Μεταμόρφωση (1916) είναι από τα λίγα έργα του Κάφκα που εκδόθηκαν, όσο ο ίδιος βρισκόταν στη ζωή. Το κείμενο αποτελεί μια αλληγορία για τη θέση του ατόμου στην κοινωνία και την αλλοτρίωσή του στη σύγχρονη εποχή.
Η ιδέα του έργου είναι ασύλληπτη και ο τρόπος που ο Κάφκα την περνά στη γραφή του μοναδικός. Ήδη από τις πρώτες γραμμές μας εισάγει στο θέμα και μας καθιστά συμμέτοχους της αγωνίας και του ψυχολογικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει ο ήρωας της ιστορίας: Ξυπνώντας κάποιο πρωί ο Γκρέγκορ Σάμσα από ταραγμένο ύπνο, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σ’ ένα τεράστιο έντομο. Πρωταγωνιστής της νουβέλας είναι ο Γκρέγκορ Σάμσα, ένας νεαρός που μένει μαζί με την χρεοκοπημένη οικογένειά του και εργάζεται ως πλασιέ υφασμάτων για να την στηρίξει οικονομικά. Ξαφνικά, μια μέρα, ξυπνά και συνειδητοποιεί πως βρίσκεται μέσα σ’ ένα ξένο σώμα. Έχει μεταμορφωθεί σε ένα αηδιαστικό έντομο. Ωστόσο, η αλλαγή που του συμβαίνει είναι μόνο εξωτερικής φύσης καθώς συνεχίζει να σκέφτεται και να αισθάνεται όπως ένας κοινός άνθρωπος.... Τετάρτη 25/02/2015 Ώρα 18.15 13ο Δ.Σ. Χανίων "Αλλά ο άνθρωπος δεν είναι καμωμένος για να νικιέται, είπε.Ο άνθρωπος μπορεί να χαλιέται, μα όχι να νικιέται". Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου η επόμενή μας συνάντηση και ώρα 18.15 στο 13ο Δ.Σ. Χανίων. "Έγραψα τα μυθιστορήματα αυτά για να δώσω ένα μήνυμα αγάπης και να μιλήσω για μια γιαγιά που με τις αναμνήσεις της όταν ήμουν παιδί με ταξίδεψε σε όλη την Κρήτη και για μια μητέρα που με μύησε στις έννοιες της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης, που με έμαθε να αγωνίζομαι κατά της βίας, του ρατσισμού, της κακοποίησης και να τάσσομαι υπέρ των μεταναστών".
Με αυτά τα λόγια η συγγραφέας Ζοέλ Λοπινό γοήτευσε τους Ταξιδευτές στο φως, στη συνάντηση που είχε μαζί τους, την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου στο χώρο του 13ου Δ.Σ. Χανίων. Τα μέλη της Λέσχης μας διάβασαν την Αγριλιά και Η Ελένη και το τέρας της κ. Ζοέλ Λοπινό.
H ΑΓΡΙΛΙΑ Πρόκειται για μία αληθινή ιστορία, την ιστορία της γιαγιάς της συγγραφέα, της Καλλιόπης Κανιαδάκη, μιας κρητικοπούλας από τα Σφακιά, η οποία στα 16 της και με ένα νεογέννητο παιδί στην αγκαλιά, δε δίστασε να αναζητήσει τον άντρα της που έψαχνε ένα καλύτερο μέλλον στη Γαλλία, μακριά από τη φτώχεια, τη μιζέρια και την πείνα της Ελλάδας. Η Καλλιόπη θα συναντήσει τη φτώχεια, τόσο στην πατρίδα όσο και στα ξένα, τη μοναξιά, το ρατσισμό, την προδοσία, αλλά θα βιώσει τον έρωτα, θα γεννήσει οκτώ παιδιά και θα χάσει άλλα δυο. Μέσα σ'όλες αυτές τις δυσκολίες και τον πόνο, αυτό που την κρατάει όρθια είναι η αξιοπρέπεια και η κρητική περηφάνια με την οποία γαλουχήθηκε από την παιδική της ηλικία. Η ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ Ποιο είναι άραγε το τέρας; Όσο προχωρά το βιβλίο ο αναγνώστης αλλάζει συνεχώς γνώμη και το τέρας πρόσωπα. Είναι η Καλλιόπη που μέσα από τον τρομερό της αγώνα σημάδεψε άθελα τη ζωή της Ελένης; Είναι ο άντρας της, τα παιδιά της και όλοι όσοι ‘φρενάρουν’ την εξέλιξη στο δρόμο της; Είναι η κατάθλιψη που την κυνηγά σε όλη της τη ζωή; Είναι η ίδια η Ελένη και το θηρίο που κρύβει μέσα της; Πω,πω, η Ελένη! Άγρια, δύσκολη, φοβερή, στρίγγλα μάνα, φρικτή και παράλληλα δυναμική, ευχάριστη, γελαστή, δημοφιλής φίλη, σύντροφος, ερωμένη. Ένας άνθρωπος με διπλή υπόσταση, με δυο προσωπικότητες. Αυτήν που βγάζει στα παιδιά της και την άλλη που βγάζει σε όλους τους άλλους. Έχει και άλλη μία, πιο δειλή και φοβισμένη που βγάζει στην οικογένεια της. Ένα άτομο που θέλεις ώρες ώρες να βρίσεις και να χτυπήσεις ακόμα και άλλες να το αγαπήσεις και να το χαϊδέψεις. Ένα άτομο βουτηγμένο στη μανιοκατάθλιψη, στη μιζέρια και ταυτόχρονα στο μεγαλείο της ψυχής του. Ένα μυαλό πεθαμένο και ζωντανό. Μια γυναίκα άρρωστη και υγιής. Εκείνο βέβαια που μένει, είναι το μαύρο της κομμάτι, τα άσχημα και το κακό που έκανε στα παιδιά της. Δεν ξέρω αν τη μισώ, αν τη συμπαθώ ή αν τη λυπάμαι. Δεν ξέρω τι την έκανε έτσι. Η σκληρή Καλλιόπη, τα γονίδια του ‘φοβερού’ Νικόλα, η φτώχια και η κακοπέραση, ένας συνδυασμός όλων; Δεν ξέρω. Άνθρωποι πραγματικά για ατελείωτη μελέτη και ανάλυση. Ρούλα Σκαράκη (μέλος) Η ανάγνωση των μυθιστορημάτων δημιούργησε ερωτήματα, αμφιβολίες, συναισθήματα σε όλα τα μέλη. Έτσι προσκάλεσαν τη συγγραφέα στο ζεστό και φιλόξενο χώρο του 13ου Δ.Σ. Χανίων την Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015 ώρα 18.15 κι εκείνη ανταποκρίθηκε με πραγματική χαρά και γνήσιο ενδιαφέρον. Την περιμένουμε με αγωνία. ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΙΣΤΑ ΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ
2015... ΩΣ ΕΛΑΙΑ ΚΑΤΑΚΑΡΠΟΣ! ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ, ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΗ ΨΙΛΑΚΗ Ελληνική πρωτοχρονιά.... Δεν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που τα ελληνικά νοικοκυριά κρεμούσαν σ' ένα κλαδί ελιάς όλα τα καλούδια της γης τους, όλους τους καρπούς του ανθρώπινου μόχτου: καρύδια, σύκα, φουντούκια, μήλα, ξεραμένα σύκα, ψωμάκια γλυκά, μελωμένα ξεροτήγανα... Στόλιζαν την ελιά, την απόθεταν πάνω στο πλούσιο γιορτινό τραπέζι, την κρεμούσαν σε πόρτες και τοίχους ή την κάρφωναν στα τελετουργικά ψωμιά του Δωδεκάμερου. Πλούτος αληθινός που συμβόλιζε την αυτάρκεια του οίκου και μετέφερε με τον πιο απλό και τον πιο απέριττο τρόπο τις αληθινές αξίες της ζωής, τις αξίες του ελληνικού παραδοσιακού πολιτισμού. Δέντρο της αθανασίας η ελιά, δέντρο που δεν πεθαίνει ποτέ, μεταφέρει με τρόπο αναλογικό τις μυστικές δυνάμεις που κάνουν τα ξεραμένα κλαδιά ν' αναγεννιούνται, τους γερασμένους κορμούς ν' αναβλαστάνουν. Είναι τα απλά κι απέριττα σύμβολα ενός λαού που ξέρει ν' αντλεί την έμπνευσή του από τ' ακατάλυτα σύμβολα, που ξέρει ν' αντλεί δυνάμεις από τη φύση κι από τη γη του. Ξεφυλλίζομε τις σελίδες του χρόνου, παντού ελιές, καρποί, κλαδιά, σιτάρια, δέντρα ιερά και δέντρα ταυτισμένα με την αστείρευτη δύναμη της προαιώνιας θεότητας. Ταξιδεύει η σκέψη στους αιώνες που πέρασαν, σταματά στο Όρος των Ελαιών, στην προσευχή του Θεανθρώπου, στην ελιά που, όπως λέει μια όμορφη κρητική παράδοση, πρόσφερε τα ξύλα της για να ζεστάνει το Θείον Βρέφος στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ. Μα το ταξίδι στο χρόνο δεν τελειώνει... Κάποτε οι Μινωίτες περίμεναν τη Μεγάλη Θεά της Φύσης να φανεί μέσα από τα κλαδιά του δικού τους ιερού δέντρου, την παρακαλούσαν και την προκαλούσαν. Κάποτε τα παιδιά της Αθήνας στόλιζαν το δικό τους κλαδί ελιάς, κρεμούσαν κι εκείνα καρπούς και ψωμιά, μαλλιά προβάτου, μικρά δοχεία με ελαιόλαδο και τα περιέφεραν στους δρόμους. Ιερές πομπές, τελετουργίες και σύμβολα που αποσκοπούσαν στην υποβοήθηση της βλάστησης και στην ευφορία της γης. Ήταν η ελληνική Ειρεσιώνη. «Κρεμούσαν όλους τους καρπούς της εποχής», εξηγεί ο Σχολιαστής του Αριστοφάνη, «και μετά την έβαζαν μπροστά στις πόρτες των σπιτιών, σύμφωνα με τον αρχαίο χρησμό». Κι ο Πλούταρχος διέσωσε τον αγερμό, τα κάλαντα των αρχαίων. Εύχονταν κι εκείνοι, όπως ευχόμαστε κι εμείς κατά τις ημέρες των μεγάλων εορτών, επιζητούσαν τη δική τους καλοχρονιά, τραγουδούσαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να κάμουν τη μήτρα της γης να μη στερέψει ποτέ: «Η Ειρεσιώνη φέρνει σύκα και όμορφα ψωμιά και μέλι στις κοτύλες και λάδι...» Δεν χρειάζεται να αναζητήσει κανείς τον μυστικό ομφάλιο λώρο που συνδέει τις εποχές. Ο πολιτισμός που απέδωσε ιερότητα στη γη και στόλισε κλάδους ελαίας με καλούδια κι ευχές άντεξε στο χρόνο επειδή άντεξαν τα ιδανικά και οι αξίες του. Στολίσαμε φέτος ένα κλαδί κατάκαρπης ελιάς και κρεμάσαμε πάνω όλες τις ευχές κι όλες τις προσδοκίες από τον χρόνο που ανατέλλει. Η οικογένεια Ψιλάκη, ο Νίκος, η Μαρία και η Έφη, σας στέλνουν όλες τις ευχές που μπορούν να σηκώσουν τα ακατάλυτα σύμβολα ενός πολιτισμού που βασίστηκε στην ιερότητα της γης, στις αληθινές αξίες της ζωής! Ευλογημένο σαν ελαία κατάκαρπη το 2015. Πλούσιο σαν την καταστόλιστη Ειρεσιώνη. Αειθαλές σαν το αιωνίως αναγεννώμενο ιερό δέντρο της ελληνικής παράδοσης. Νίκος, Μαρία, Έφη Ψιλάκη Μια όμορφη ευχή από τη Χαρά, μέλος της λέσχης μας!
Σαν τις νιφάδες του χιονιού που ρίχνει όταν χιονίζει ο νέος χρόνος εύχομαι χαρές να μας χαρίζει! Να γίνουν όλα παρελθόν τα βάσανα να σβήσει κι ό,τι καθένας πεθυμάπερίσσια να δωρίσει!! Καλή χρονιά σε όλους! |